15 Temmuz 2011 Cuma

Ozledim...

Ekim ayinda geldim Kaliningrad'a. Geldikten iki hafta sonra Kurban Bayrami'ydi. Ilk defa yanimda kimseler olmadan bir bayram gecirecektim.

Gelirken kuzenim mektubuna soyle yazmisti: Sensiz bir bayram gecirecegimize inanamiyorum. Benim de hic inanasim gelmiyordu.

Havaalaninda canlarim beni yolcu ederken, icimin o kadar buruk olacagini dusunmemistim. Pasaport kontrolunden gectikten sonra geri donmek istedim. O ucaga hic binmek istemedim. O kadar yogundu ki o duygum, gerceklesmesi icin sadece bir adim geri atmam gerekiyordu.

Cok zor gecti o gunler, daha dun gibi. O duygular hic unutulmuyor.

Geldigimden beri bir bayram gecti, bir kac kandil bitti. Bugun de onemli bir gece. Benim hayatimda cok onemli bir yeri vardir. Bana hep baslangiclari hatirlatir. Lale Ablam, hep seni hatirliyorum bugunde.

Bugun icim cok buruk. Beni bilen, beni anlayan sevdiklerim uzaklarda. Gunun kosusturmasi bittigi zaman bazen kendimi gercekten de cok yalniz hissediyorum. Ufak bir yer, ama sanki koskoca bir boslukta gibiyim. Bu duygularin beni esir almamasi icin de kendimi hep mutlu etmeye, mesgul etmeye calisiyorum.

Yoksa, gittiginiz yerde yalnizsaniz, zaman gecmiyor.

Cok garipmis bu duygulari hissetmek.

Bir sekilde iletisim kurmaya calistigim insanlarla hayatimin bir bolumunu geciriyorum. Bazen onlar beni anlamiyor, bazen de ben onlari anlamiyorum.

Oysa ki anlasabilmek hic de zor degil.

Yine de yaninda kendim gibi oldugum ailemi, arkadaslarimi cok ozledim. Bugun daha cok ozledim.

Artik gelin buraya, beni daha fazla yalniz birakmayin burada.

Biliyorum, yalniz degilim, Allah hep yanimda. Ben boyle inaniyorum.

Kimseleri uzmek icin yazmiyorum. Bugun boyle... Her zaman sevgi pitircigi olamam :)

Benim gunlugum degil misin? Icimden gecenleri de tasi iste...

Ozledim, cok ozledim...

1 yorum:

  1. Ama sen bunları yazdın ya şimdi, içimden hemen metroya atlayıp hava limanına gitmek geldi :( Ah kuzum, biliyorum senin özleyenin çok, ben de onlardan biriyim de işte, ne bileyim, bir başka duydularım, belki de yerine kimseyi koyamadığımdan, kokuna duyduğum özlemden, ve daha bir sürü şey... Kardeşlik işte, insan kardeşinden ne kadar uzak kalabilir?

    Öyle çok öperim ki seni!

    YanıtlaSil